... codzienność dyżurowa ...

Słoneczny dzień za oknem, w budynku tak byle jak - a to wszystko przez te paskudne matowe szyby. Ludzi tłumy, czego nie rozumiem - jeden z nielicznych ostatnimi czasy słonecznych dni. I tak ludź po ludziu, nic poważnego same umieram od tygodnia i inne tym podobne - aż chciałoby się pójść na spacerek i zregenerować siły świeżym powietrzem. Mamusia z synkiem (lat 19 - synek, doprecyzowując) bo jest po operacji kolana 4 dni i jak chodzi do łazienki o kulach to noga boli. Nie, skądże, nie zażywa nic przeciwbólowego bo po co - młody to wyzdrowieje. Tylko dlaczego boli? Pewnie jakieś powikłanie czy coś równie okrutnego! Poza tym kule Są niewygodne i OCIERAJĄ, więc prosiliby o owinięcie czymś miękkim "bo wy tu napewno macie" :D Polski folklor ;) Pani po ryzykownym kontakcie seksualnym +/- 30 minut wcześniej (zbliżenie za obopólną zgodą jej i świeżo poznanego partnera) bo należy jej się zbadanie czy nie zaraziła się żadnym świństwem. Tu i teraz - odesłana grozi że świat o mnie usłyszy. Czyli w końcu sława! :D Później dwóch rzeczywiście chorych pacjentów (przyjęcie na OIOM i neurochirurgię), a po nich znów korowód barwnych osobowości - część moim okiem oceniona na kategorię F, ale w końcu nie jestem psychiatrą i zdecydowanie nie na to przyszli się leczyć ;) Po drodze standard, czyli T51 w liczbie mnogiej, no i kapiący powolutku pacjenci - zgodnie z prawem serii tym razem kardiologiczni - na obserwacji do rana. I dyżur jak to każdy doprowadził mnie do domu. Do łóżka w domu :)